غم خانه عشق تو به رضوان ندهم
، یک خار تو را به صد گلستان ندهم
تو معدن عشق آرزوهای منی
، من کفر تو را به گنج ایمان ندهم
خورشيدم و شهاب قبولم نمي كند.
..سيمرغم و عقاب قبولم نميكند.
..اي روح بي قرار چه بر طالعت گذشت
..عكسي شدم كه قاب قبولم نمي كند
درباره ما
: مدت هاست سکوت پیشه کردم تا لحظه های دور دلم درد بی تابی را نشناسد مدت هاست ازهمه چیزگریخته ام به امید یک راه نجات یک نفس برای رهایی، یک فریاد برای تمام لحظه ها چقدرسخت است زمانی که دلت را تنها به یک لحظه، به یک اتفاق دلخوش کنی وتمام ثانیه ها را تمام سختی ها را به امید رسیدن به آن لحظه، به امید دلگرمی خدای دل مدارا کنی، چقدر سخت است زمانی که چشم هایت تمام تلخی ها را می بیند و پنهان اشک می ریزد به امید آن لحظه چقدرسخت است تمام آمال و آرزوهایت تنها یک تپش شود ولی زمان رسیدن آن لحظه آسمان بی مهر شود، دریا طوفانی وناآرام ،چشم ها فریاد شود، دل ها حسرت دوران لحظه هایی که ثانیه ها همه برایش منتظربودند به یک چشم برهم زدنی دروغ و بی دلیل شود چقدر زجرآوراست زمانی که دل دیگر نگرید با تمام خستگی هایش کاش می توانستم بر نگاه دلم آرامش یابم، کاش میتوانستم چشم هایم را برای همیشه ببندم و تنها درسیاهی بمانم که خواندیم مشکی رنگ عشقه دیگر قدرت ذهن یاری نمی کند دیگر چشم ها فریاد نخواهند زد، دیگر دل دنبال هدف نخواهد رفت،دیگربارانی شیشه پنجره را نمناک نخواهد کرد، دیگر غروب انتظار نخواهد بود، دیگر هیچ پرسشی برای پاسخ نخواهد ماند، دیگر هیچ ندایی حسرت فریاد نخواهد شد و دیگر هیچ بی صدایی صدا نخواهد شد و دیگر . .نشستم . من به جای تو شكستم تو نبودی من به سوگ تا جنون فاصله ای نیست...من پروانه ها را لمس خواهم کرد
اطلاعات کاربری
غم خانه آرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی